W przedszkolu odbywają się zajęcia logopedyczne.
Logopeda przypomina:
1. Każde dziecko rozwija się we własnym, swoistym tempie i niewielkie opóźnienia rozwoju mowy nie powinny być powodem do niepokoju.
2. Stopień rozwoju mowy w danym momencie zależy od różnych czynników. Do najważniejszych należą psychofizyczny rozwój dziecka oraz wpływ środowiska.
3. Opóźnienia w pojawianiu się poszczególnych stadiów rozwoju mowy nie powinny przekraczać 6 miesięcy, jeżeli któryś z etapów rozwoju mowy opóźnia się koniecznie skonsultuj się z logopedą.
Etapy rozwoju mowy dziecka:
OKRES MELODII – OD URODZENIA DO 1 ROKU ŻYCIA
Początkowo dziecko komunikuje się z otoczeniem za pomocą krzyku, po którym można rozpoznać jego potrzeby. Około 6-7 miesiąca życia dziecko zaczyna reagować na mowę, doskonale rozróżnia melodię mowy, tzn. na podniesiony tom reaguje płaczem, a na mowę cichą, pieszczotliwą reaguje uśmiechem, jest zadowolone. Około 10 miesiąca życia dziecko zaczyna przejawiać tendencję do powtarzania własnych i zasłyszanych słów. Zaczyna kojarzyć wielokrotnie powtarzane dźwięki ze wskazywaniem odpowiedniej osoby lub przedmiotu. Około 12 miesiąca życia dziecko zaczyna rozumieć, co do niego mówimy, reaguje na swoje imię, jest w stanie zrozumieć więcej niż samo potrafi powiedzieć. Pojawiają się pierwsze wyrazy wypowiadane ze zrozumieniem. Co ciekawe rozwój mowy w okresie melodii postępuje zazwyczaj równolegle z rozwojem fizycznym:
– fazie głużenia odpowiada umiejętność unoszenia głowy;
– gaworzeniu – umiejętność siadania,
– pierwszym wyrazom – pozycja pionowa, stawanie na nóżki.
OKRES WYRAZU – OD 1 DO 2 ROKU ŻYCIA
Maluch rozumie o wiele więcej słów, wyrażeń i zdań, niż jest w stanie samodzielnie wypowiedzieć. W słowniku dziecka pojawiają się samogłoski, takie jak: a, u, i, e, zazwyczaj oraz spółgłoski: p, b, m, t, d, n, ś, ć, czasem ź, dź. Pojawiają się też onomatopeje, np. mu, bum-bum, miał, itp. Pojawiają się wyrazy takie jak: mama, tata, baba, papu. Dziecko początkowo upraszcza budowę słów wymawiając pierwszą sylabę lub końcówkę wyrazu, np. daj-da, jeszcze-ecie itp. Między 14-15 miesiącem życia dziecka, następuje zwiększenie liczby wymawianych przez dziecko pojedynczych wyrazów. Jest to spowodowane burzliwym rozwojem ruchowym, jak i umysłowym dziecka. Dziecko zaczyna chodzić, następuje rozwój funkcji poznawczych dziecka, a
także intensywna eksploracja otaczającego świata i nazywanie przez dziecko interesujących go przedmiotów.
OKRES ZDANIA – OD 2 DO 3 ROKU ŻYCIA
Między 2 a 3 rokiem życia dziecko zaczyna budować zdania, początkowo proste, które są złożone z dwóch, trzech wyrazów, następnie przechodzi w wypowiedzi dłuższe, cztero – pięcio wyrazowe. Formy gramatyczne są używane często niepoprawnie. Dziecko nie potrafi jeszcze wypowiadać poprawnie wszystkich głosek – głoski trudne, są zastępowane głoską łatwiejszą. Dziecko słyszy błędnie wypowiedziane słowa i poprawia je. Świadczy to o umiejętności różnicowania słuchowego wyrazów. Na tym etapie mowa dziecka jest zrozumiała nie tylko dla najbliższych, ale także dla otoczenia. W tym okresie dziecko wypowiada prawidłowo spółgłoski: p, b, m, f, w, k, g, h, t, d, n, l, oraz samogłoski ustne: a, o, u, e, y, i, a, czasem nosowe: ą, ę. Pod konie tego okresu pojawia się: s, z, c, dz, które wcześniej było zastępowane przez dziecko: ś, ź, ć, dź
OKRES SWOISTEJ MOWY DZIECKA – OD 3 DO 7 ROKU ŻYCIA
Mowa w dalszym ciągu się rozwija, następuje progres artykulacyjny, wzbogaca się zasób słownictwa, rozwija się umiejętność budowania zdań złożonych. U czterolatków w dalszym ciągu występują zniekształcenia, ale w nieco mniejszym stopniu. Pojawiają się neologizmy. Dziecko 3 letnie, potrafi porozumieć się z otoczeniem, jego mowa jest już w pewnym stopniu ukształtowana, jednak jej rozwój odbywa się w dalszym ciągu i często pojawiają się błędy. Dziecko trzyletnie powinno już wymawiać wszystkie samogłoski ustne i nosowe, spółgłoski: p, b, m, f, w, ś, ź, ć, dź, ń, k, g, h, t, t, d, n, l, ł, j. Pojawiają się również głoski takie jak: s, z, c, dz. Dziecko już umie wypowiadać większość z tych głosek poprawnie w izolacji, a w mowie potocznej zastępuje je zaś głoskami łatwiejszymi. Dziecko zmiękcza głoski: s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż na głoski: ś, ź, ć, dź.
Najczęstsze błędy językowe pojawiające się u trzylatków, które mogą utrzymywać się do 5 roku życia, to:
– opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej (kolano-lano);
– przestawianie głosek w wyrazie (pałka- łapka);
– tworzenie nowych wyrazów;
– głoska r może być wymawiana jako j lub l , ewentualnie jako ł ,
– zamiast f występuje często ch lub odwrotnie.
Dziecko 4 letnie, potrafi już mówić o przeszłości i przyszłości, zadaje mnóstwo pytań, ponadto:
– utrwalają się głoski s, z, c, dz, dziecko nie powinno ich zamieniać na ich zmiękczone odpowiedniki ś, ż, ć, dż;
– głoski sz, ż, cz, dż dziecko może wymieniać na s, z, c, dz – jest to tzw. seplenienie fizjologiczne;
– pojawia się głoska r, choć jej brak nie powinien jeszcze niepokoić;
-może pojawić się nieprawidłowe różnicowanie głosek np. zamiana s, z, c, dz, na sz, ż, cz, dż – np.: szamolot.
Dziecko 5 letnie, mowa dziecka w tym wieku powinna być zrozumiała, a wypowiedzi dziecka wielozdaniowe:
– dziecko potrafi już bezbłędnie powtórzyć sz, ż, cz, dż, choć w mowie potocznej mogą wciąż być zastępowane przez s, z, c, dz;
– głoska r powinna być już wymawiana, chociaż często pojawia się dopiero w tym okresie;
– wypowiedzi uwzględniają kolejność zdarzeń i zależności przyczynowo – skutkowe, są zwykle poprawne gramatycznie;
– dziecko potrafi wyjaśnić znaczenie słów, opisać cechy przedmiotów i możliwość ich zastosowania;
– dziecko chętnie poprawia innych i samego siebie, szukając prawidłowego brzmienia wyrazu;
Dziecko 6 letnie powinno już prawidłowo wymawiać wszystkie głoski oraz powinno mieć opanowane mówienie:
– powinno poprawnie wymawiać wszystkie dźwięki nawet te najtrudniejsze do opanowania czyli głoski sz, ż, cz, dż oraz r;
– umieć porównywać (odnajdywać różnice i podobieństwa) oraz klasyfikować przedmioty pod względem wielkości, kształtu, koloru, ciężaru, funkcji użytkowej
– dokonywać analizy i syntezy słuchowej wyrazów o prostej budowie fonetycznej (tzw. głoskowania)
– wyodrębniać głoski na początku, na końcu i w środku wyrazu
– samodzielnie wymyślać wyrazy rozpoczynające się na daną głoskę
– wyklaskiwać ilość sylab w wyrazie
– określać położenie przedmiotu względem otoczenia (nad, pod, obok, między, wewnątrz itp.) – określać kierunek (do tyłu, na wprost, w bok itp.)
NORMY ROZWOJOWE
Normą rozwojową jest, jeśli dziecko w wieku:
0 -1 roku – komunikuje się z dorosłymi za pomocą krzyku, głuży, gaworzy, wymawia pierwsze wyrazy: mama, tata, baba;
1 – 2 lat – Używa prawie wszystkich samogłosek, z wyjątkiem nosowych (ą, ę) oraz wymawia niektóre spółgłoski ( p, b, m, t, d, n, k, ś, ź, ć dź, ch). Pozostałe zastępuje innymi. Wypowiada się jednowyrazowo: np.: kaczka – kaka;
3 lata – porozumiewa się prostymi zdaniami, wymawia wszystkie samogłoski i spółgłoski (p, pi, b, bi, m, mi, n, ni, f, fi, w, wi, t, d, n, l, li, ś, ź, dź, j, k, ki, g, gi, ch);
4 lata – wymawia głoski s, z, c, dz;
5 – 6 lat – wymawia głoski sz, ż, cz, dż, r;
7 lat – ma utrwaloną poprawną wymowę wszystkich głosek oraz opanowaną technikę mówienia, gotowe jest słuchowo i językowo do podjęcia nauki czytania i pisania.
Rodzicu, bądź świadom tego, ze dziecko, u którego występują w tym wieku problemy z mową, będzie miało również problemy w nauce czytania i pisania, a tym samym inne problemy szkolne oraz emocjonalne.
Pomoc logopedy może być przydatna także w przypadku, gdy dziecko:
– rodzi się przedwcześnie z objawami wcześniactwa, ma trudności związane z pobieraniem pokarmu z piersi mamy lub z butelki, denerwuje się i męczy podczas karmienia,
– cierpi na nieprawidłowości neurorozwojowe,
– rozwija się wolno i nieharmonijnie,
– ma stwierdzone nieprawidłowe napięcie mięśniowe,
– ma opóźniony rozwój psychoruchowy, jest nadruchliwe lub apatyczne,
– ma lub miało kłopoty ze ssaniem, połykaniem, gryzieniem, żuciem,
– nieprawidłowo reaguje lub wcale nie reaguje na dźwięki otoczenia,
– mało gaworzy, jest mało aktywne głosowo,
– oddycha przez usta,
– uporczywie ślini się (nie kontroluje wycieku śliny),
– ma nieprawidłowo zbudowany zgryz, podniebienie, język, obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe,
– zbyt długo było karmione butelką lub ssało smoczek (ponad 2 rok życia).
